Inmiddels zijn we aangekomen in Nepal en is een nieuwe fase in onze reis begonnen, namelijk 'Azië'. En dat was eerlijk gezegd wel even wennen. De bedden zijn schoon, maar oud en hard er is veel lawaai en viezigheid op straat en veel mensen die graag iets aan je verkopen. Maar hierover in het volgende blog meer, nu eerst terug naar de Drakensbergen in Zuid-Afrika.

De Drakensbergen is een groot bergachtig natuurgebied in het binnenland waar ook Lesotho in ligt, het enige land ter wereld dat volledig boven de 1000 meter ligt (weer eens wat anders dan 12 meter onder zeeniveau). De eerste dag zijn we het national parc ingegaan dat aan de voet van het Amphitheatre ligt. Het Amphitheatre is een brede rotswand die 1 km uittorent boven het national parc en alle andere bergen. We hebben hier een wandeling gemaakt die zes uur lang naar boven en beneden kronkelde over verschillende rotspartijen met schitterende vergezichten. Het hoogste punt van de wandeling bereikten we door de 'crack' te beklimmen. Een klim over rotsen ondersteund met ladders op de steilste plekken. Toen we dachten dat de 'crack' een spannende klim was, hadden we de afdaling oftewel 'mudslide' aan de andere kant van de berg nog niet gezien. Een zeer steile wirwar van rotsen en planten waarbij we wederom met ladders en ons al vasthoudend aan alles wat we konden vinden naar beneden zijn geklommen. Onderaan de afdaling kwamen we een bord tegen dat deze route gesloten was omdat het te gevaarlijk was. Een beetje te laat...

De dag erna zijn we met een tour naar de top van het Amphitheatre gegaan. Op de heenweg werden we omringt door mist en hoe hoger we de bergen in reden, hoe slechter het uitzicht werd. Toen we de auto voor de benenwagen inruilde zagen we nog steeds geen hand voor ogen en de hele weg naar boven was in mist gehuld. Na een wandeling en een steile klim van 250 meter kwamen we bovenaan de berg (3420m) waar de wolken opeens wegtrokken. Het volgende moment zagen we wat we tijdens de klim omhoog gemist hadden, een schitterend uitzicht over de steile bergen en groene dalen. De wandeling over de top, langs de waterval en weer naar beneden voelde hierdoor echt als een cadeautje.

Lesotho is een van de armste landen ter wereld en dat was tijdens onze wandeltocht ook te merken. We zijn eerst naar een schooltje geweest waar Mark lekker met de kinderen heeft gevoetbald terwijl Merit (braaf) in de schoolbanken zat. We zijn ook naar een medicijnman geweest, hebben het lokale bier (dat erg zurig en klonterig was) en eten geproefd. Een culturele en boeiende dag met schitterende foto's maar waardoor we wel weer inzagen hoeveel geluk we hebben om in Nederland te mogen wonen.

Na de bergen naar de grote stad, Johannesburg, waar we het bijzonder indrukwekkende Apartheid Museum en Soweto hebben bezocht. De combinatie was erg boeiend omdat Soweto als township een belangrijke rol heeft gespeeld bij de opstand tegen de apartheid. Soweto is de grootste township van Afrika (met 4,5 miljoen inwoners) en een deel hebben we op de fiets verkend. Ook hier mochten we het lokale bier proeven (dat een stuk lekkerder was dan in Lesotho), we hebben koeienwang (lokale delicatesse) gegeten, het huis van Nelson Mandela gezien en de verschillende historisch belangrijke plekken bezocht.

Toen was het echt tijd om Afrika achter ons te laten en in 13 uur naar Hong Kong te vliegen. Hier hebben we een dag (vechtend tegen de jet lag) rondgelopen tussen de hoge gebouwen en de aziatische marktjes, heerlijk om weer in Azie te zijn. De tweede dag zijn we in de stromende regen naar een tempel en een heeeel groot buddha beeld geweest met de bus die door het zeer groene deel van Hong Kong reed. Twee grote tegenstellingen in één stad. 's Avonds weer het vliegtuig in om door te vliegen naar Nepal. Maar daarover later meer.

Groetjes,

Mark en Merit