Na een warme douche en een Chinese maaltijd lig ik lekker op bed, bij te komen van onze tweedaagse wandeling door de Tiger Leaping Gorge. Deze kloof bestaat uit één wand die vanuit een wild stromende rivier bijna 4000 meter omhoog schiet. De andere wand is minder stijl en daar zijn kleine dorpjes tegenaan gebouwd en kronkelende kleine paadjes waar wij op liepen langs watervallen en grote rotsblokken met een schitterend uitzicht over de kloof en zijn rivier. Het was een indrukwekkende en relatief makkelijke wandeling (als je eenmaal de 28 bochten omhoog had geklommen). Aan het einde van de wandeling zijn we nog via een wirwar van kleine paadjes en ladders naar beneden (en omhoog) geklommen om dichter bij de onstuimige rivier te komen. Toen zagen we pas echt hoe hoog de kloof boven ons uit torende.

De anderhalve week voordat we bij de kloof aankwamen hebben we over het Tibetaanse plateau gereisd. Een deel van Tibet dat zonder vergunning toegankelijk is maar waar je als westerse toerist toch liever niet wordt gezien door de Chinese overheid. Dit werd al snel dudielijk bij onze eerste poging om een buskaartje naar de volgende stad te kopen. Er werd gemeld dat er 'No bus' was, maar bij verdere navraag bleek dat er alleen 'No bus' was voor de westerse toerist. Gelukkig kwamen we in ons eerste hostel mensen tegen die de tocht over het plateau al hadden gemaakt en die ons vertelden hoe we met minivans en auto's die de plaatselijke bevolking gebruikt konden rondreizen.

Op het Tibetaanse plateau is 80% van de bevolking Tibetaans waarvan een groot deel nog traditioneel gekleed is en als nomaden rondreizen over de hooglanden in tenten met hun yaks. De boeddhistische kloosters zijn nog actief in gebruik en we hebben veel gebedsvlaggetjes gezien en gebedswielen rond gedraaid.

In ons tweede dorpje, Tagong, hebben we bij een Tibetaanse familie thuis geslapen en hier hebben we kennis gemaakt met de yakboterthee (na alle horrorverhalen viel deze best mee) en hebben we onze eerste woordjes tibetaans geleerd. Door een verkoudheid en hoogteziekte (hoogtes tussen 3200 en 4700 meter) hadden we niet de energie om veel over de hoogvlaktes te lopen en hebben we deze week vooral genoten van de mensen en de kloosters in dit gebied. Daarnaast hebben we veel van de omgeving gezien door de ramen van de verschillende auto's en minivans, want de wegen waren zo slecht dat we het hele gebied met 20 km/uur hebben doorkruist.

De afgelopen twee weken waren heerlijk rustig met weinig toeristen en veel natuur. Dat was wel anders in de twee grote steden waar we daarvoor waren. Na Pingyao, ons laatste blog, zijn we naar Xi'an gereisd. Een stad met 4,5 miljoen inwoners, veel nieuwbouw en verkeer. Maar ook een plek waar we kennis hebben gemaakt met het verleden toen emperors hun leven meenamen in het graf in de vorm van aardewerken figuren. We hebben zowel de terracotta warriors bezocht als de tombe van Jingdi die 50.000 dieren en mensen om zich heen had verzameld.

Na alle graven zijn we naar Hua Shan, een van de vijf heilige Taoïstische bergen in China, gegaan. Om 14.00 uur 's middags begonnen we aan de tocht om deze berg van 2100 meter hoog te beklimmen. De tocht was erg zwaar aangezien 80% bestond uit traptreden die stijl tegen de berg opliepen. Na zes uur hadden we de klim gemaakt en waren we nog net op tijd voor de zonsondergang. 's Avonds hebben we op de berg geslapen (en de wedstrijd tegen Portugal 'gemist') zodat we ook de zonsopgang konden bewonderen. Toen we de overige pieken van de berg beklommen konden we gelijk kennis maken met de massa's Chinese toeristen die die ochtend de top van de berg hadden bereikt via de kabelbaan. Wat waren we blij dat we de berg de avond ervoor ook leeg hadden gezien. Om onze knieën te ontzien besloten we ook om de weg naar beneden met de kabelbaan te maken.

Na Xi'an zijn we met de trein naar Chengdu gereisd. De volgende miljoenenstad waar we 's middags een bamboepark hebben bezocht met 150 verschillende bamboesoorten. In Chengdu konden we de beroemde panda's niet overslaan en hebben we een ochtend staan te ohhhh en ahhh-en tussen alle andere toeristen die deze schattige en luie beesten stonden te bewonderen. Op twee uur afstand van Chengdu zijn we naar de grootste Boeddha ter wereld gegaan. Een gigantisch beeld van 71 meter hoog dat 1200 jaar geleden uit de rotswand is gehouwen in de hoop om de nabij gelegen rivier te bedwingen.

Al met al weer een hele gevarieerde reis die we de afgelopen weken hebben gemaakt. We zijn inmiddels aangekomen in Lijiang (bij sommige van jullie wel bekend) en hebben nog een krappe twee weken om de laatste bezienswaardigheden in China te bewonderen voordat we doorvliegen naar Sydney.

Groetjes,

Mark en Merit