Korte broek, blauwe lucht, 30 graden en uitzicht op een vulkaan. Welkom in Chili, zullen we aar zeggen. We zijn vrijdag aangekomen in Santiago, onze langste dag ooit die in totaal 40 uur heeft geduurd (wel raar om 4 uur vroeger aan te komen dan dat je vertrokken bent). Zaterdag heeft Marcel zich bij ons gevoegd na een lange (22 uur) maar goede vlucht. Na een korte kennismaking met de hoofdstad zijn we snel weer in het vliegtuig en bus gestapt richting San Pedro de Atacama, de droogste woestijn ter wereld. Dat was ook duidelijk te zien vanuit de lucht. Kilometers zand hebben we onder ons langs zien komen, een groter contrast met Nieuw Zeeland kunnen we eigenlijk niet verzinnen.

Ons laatste blog hebben we geschreven op het zuider eiland. Hierna zijn we nog een paar dagen op een schiereiland geweest in de buurt van Christchurch voordat we de auto in hebben geleverd en richting het noorder eiland zijn gegaan met de ferry. Een schitterende overtocht maar erg koud, met hagelstenen zo groot als pingpong balletjes.

Na een nacht in Wellington hebben we weer een auto geregeld en zijn we naar Mount Taranaki gereden, een vulkaan zoals je die ook zou tekenen. We sliepen in een hostel met uitzicht op deze schitterende berg en de dag erop hebben we de vulkaan ook gedeeltelijk beklommen. De dagen ervoor had het gesneeuwd en hierdoor hebben we de hele wandeling door de sneeuw gemaakt. Waarbij we het eerste deel de vulkaan op zijn geklommen totdat het niet meer mogelijk was zonder de juiste uitrusting en daarna zijn we door een groen en totaal met mos overwoekerd bos naar beneden gelopen. Al het groen met die witte ondergrond was heel indrukwekkend.

Daarna zijn we richting Tongariro National Park gereden in de hoop om de Tongarirocrossing te kunnen lopen. Maar deze was helaas dicht vanwege de vulkaanuitbarsting van enkele maanden geleden en aangezien het ook slecht weer was zijn we de vulkanen hier niet op geweest maar zijn we naar Taupo gegaan. Een dorpje aan de kant van het grootste meer van Nieuw Zeeland met uitzicht op de verschillende vulkanen. Hier hebben we in de regen genoten van een warm water bron die in een waterval naar beneden viel. Heerlijk opgewarmd na een paar koude dagen met veel regen.

Toen het weer weer wat opklaarde zijn we richting Rotorua gegaan. Een stadje dat midden in een vulkanisch gebied ligt met geijzers, kokende modderpoelen en hete waterbronnen. De eerste dag zijn we naar een Maori dorp geweest waar ze deze vulkanische activiteit gebruiken om te koken en te wassen. Dat is nog eens fastfood... De tweede dag zijn we naar een park geweest met geijzers en meertjes in de meest wonderlijke kleuren, van oranje tot felgroen.

Na al deze vulkanische activiteit zijn we via Coromandel met mooie stranden naar Auckland gereden. We hadden bedacht dat het leuk zou zijn om in het zomerse noorden nog een weekje te genieten van de zon met een camper. Dus we hebben de auto omgeruild voor een camper maar helaas werkte het weer niet helemaal mee. In plaats van dat we alle kleine baaitjes in bikini bezochten, hebben we deze met een regenjas en felle wind mogen bewonderen. Ook wel indrukwekkend maar na een aantal stranden zijn we het binnenland ingereden. In Waipu zijn we op ontdekkingstocht geweest door een grot die door een prachtig ondergronds riviertje was uitgesleten. Al klimmend met onze hoofdlampen op zijn we honderden meters door de grot gelopen en toen we de lampen uitdeden was het hele plafond verlicht met glowworms wat echt een onwerkelijk effect gaf. Daarna zijn we naar het westen gereden om de grote 2000 jaar oude Kauri bomen te bekijken. Van bomen met een omtrek van 16,5 meter en 51 meter hoogte wordt je wel even stil.

De laatste stop voordat we Nieuw Zeeland gingen verlaten hebben we nog even uitgewaaid op het strand van Murawai beach met een prachtige kustlijn voordat we de camper weer in mochten leveren om de vlucht naar Santiago te nemen.

De komende vijf weken gaan we lekker met zijn drieën op pad om het noorden van Chili, zuiden van Bolivia en noorden van Argentinie te bewonderen. Maar daarover volgende keer meer.

Groetjes,

Mark, Merit en Marcel