Op Mark's verjaardag hebben we jullie achtergelaten in San Pedro de Atacama. Mark zijn verjaardag hebben we gevierd met een bbq in het hostel. We hebben het niet te laat gemaakt want de dag erna stond de wekker om 4.00 uur om richting de geijzers te gaan. Het hoogste geijzerveld ter wereld op 4300 meter hoogte en erg koud met -10 graden. Gelukkig werd het al snel warmer toen de zon opkwam en we langs de indrukwekkende rookpluimen liepen en een duik namen in de warmwaterbron. Na een siesta zijn we 's avonds naar de heldere sterrenhemel gaan kijken. Na een uitgebreide uitleg mochten we de verschillende sterren, planeten en de maan van dichtbij bekijken door zeven telescopen. Wat voel je je dan nietig.

Daarna vertrokken op onze driedaagse tour over de beroemde zoutvlakte van Bolivia. De eerste dag hebben we gedobberd in een warmwaterbron, geijzers bewonderd met kokend modder dat wel drie meter hoog op spatte en verschillende meren waaronder het lago colorado, een felrood gekleurd meer met honderden flamingo's. De tweede dag stond in het teken van gekleurde rotsformaties en nog meer meren waar de flamingo's in rond flaneerden en 's avonds sliepen we in een hotel dat helemaal was opgebouwd uit zoutblokken, zelfs de bedden waren van zout. De derde dag zijn we weer vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien op de zoutvlakte. Wat een bijzonder fenomeen is zo'n enorme zoutvlakte van wel 12.000 km2. Midden in de zoutvlakte was een 'eiland' dat was opgebouwd uit koraal en vol stond met cactussen. Hier hebben we rustig ontbeten en de inmensheid van het geheel in ons opgenomen. Na de beroemde fotosessie en kilometers over het vlakke zout te hebben gereden zijn we naar Uyuni gegaan waar we het treinkerkhof hebben bewonderd en waar we de nacht hebben doorgebracht voordat we de bus namen naar Potosi.

Deze hoogste stad ter wereld (4060 meter) was ooit eens de rijkste stad ter wereld doordat de nabijgelegen berg vol zat met zilver en mineralen. Inmiddels is de grootste rijkdom vervlogen maar de mijnen zijn nog steeds in werking en met twee ex-mijnwerkers zijn we het binnenste van deze gatenkaas gaan bekijken. Eerst hebben we wat cocabladeren en frisdrank gekocht voor de mijnwerkers en daarna zijn we door kleine gangen, hoge ladders al lopend en kruipend door de mijn gegaan. Hoe dieper we de berg ingingen hoe warmer en benauwder het werd. We hebben verschillende mijnwerkers bezig gezien en we hebben veel respect gekregen voor wat deze mannen doen. Helaas sterven veel mannen jong en dat werd duidelijk bij ons bezoek aan het indrukwekkende en druk bezochte kerkhof.

Na Potosi zijn we weer op de bus gestapt richting Sucre, de witte stad van Bolivia. Hier zijn we met een groep mensen uit Zweden, Engeland en Australie lekker een avond doorgezakt, die gevolgd werd door een rustdagje. In de buurt van Sucre hebben we een wandeling gemaakt naar de 7 watervallen, nou ja 7 is wel erg overdreven maar de laatste twee watervallen waren de moeite waard en daar hebben we een paar uur genoten van deze mooie omgeving, de stilte en het (koude) water. Zondag zijn we naar de markt in Tarabuco gegaan, dit ligt op 1,5 uur afstand van Sucre en wordt druk bezocht door de lokale mensen uit de omgeving. Dit leverde natuurlijk weer wat mooie plaatjes op. Na de markt hebben we Phil en Fiona gezien, het stel waarmee we een aantal weken hebben samen gereisd in Namibie. Erg leuk om elkaar na zoveel maanden weer tegen te komen.

Sucre was onze meest noordelijke bestemming en daarna zijn we weer richting het zuiden gereisd naar Tupiza. Een klein plaatsje met een schitterende omgeving die bekend staat als het 'wilde westen' van Zuid-Amerika. En als je ergens een keer je been over een paard wilt tillen, dan is dit de uitgelezen plek daarvoor. Dus naast dat we de omgeving te voet hebben verkend, hebben we ook vijf uur paardgereden langs de meest bijzondere en gekleurde rotsformaties. Aangezien we allemaal weinig (en Marcel geen) ervaring hebben met paardrijden was het in het begin wel wennen maar uiteindelijk hebben we genoten om op deze bijzondere manier de omgeving te bewonderen (we hebben in ieder geval nog lang van deze rit mogen 'genieten').

Toen was het alweer tijd om Bolivia te verlaten en naar Argentinie te gaan. Omdat er gedemonstreerd werd op de grensovergang, zijn we overgestoken via een heuveltje naar beneden, rivierbedding over en weer heuveltje op (en dat met hele bepakking, pfffff). Onze eerste bestemming in Argentinie was Aldea Luna in de buurt van Jujuy. Dit is een boerderij in een natuurreservaat dat volledig zelfvoorzienend is en waar we heerlijk vegetarisch hebben gegeten, wandelingen over het reservaat hebben gemaakt en genoten hebben van deze groene omgeving (weer wat anders na al die kale vlaktes met stenen en stof).

We hebben ons twee dagen opgeladen in Aldea Luna en hebben daarna een auto gehuurd in Tucuman. We hebben vier dagen in alle vrijheid rondgereden door de schitterende landschappen in de provincie van Salta die varieerden van cactusvelden tot groene bossen. Tijdens deze tocht hebben we overnacht in Salta en de kleine bergdorpjes Cachi en Cafeyate.

Gisteren hebben we de auto ingeleverd en nu zitten we in een busrit van 17 uur richting Mendoza. Nog een uur te gaan en dan zijn we op onze bestemming. Maar daarover volgende keer meer.

Groetjes,

Mark, Marcel en Merit

PS De website reismee heeft er het hele weekend uitgelegen vandaar dat het verhaal met enige vertraging is gepost.